Wanneer ik de kinderen uit mijn klas vraag wat zij niet lusten, wordt witlof vaak in één adem genoemd met boerenkool of spruitjes. Maar in tegenstelling tot mijn leeftijdsgenootjes was ik als kind wèl dol op witlof. Tot snot gekookt, rauw verwerkt in een salade of -mijn persoonlijke favoriet- met ham en kaas uit de oven. Maar dat geklooi met die hete witlof waar je dan ham omheen moet wikkelen, weerhield mij er vaak van om het te maken. Voor dit recept heb ik er daarom voor gekozen om de blaadjes witlof samen met de ham eerst te roerbakken en het vervolgens onder de noemer rustiek in de ovenschaal te strooien. En waar mijn moeder vroeger achterham en geraspte kaas gebruikte, heb ik voor dit recept gekozen voor gerookte rauwe ham en brie. Super lekker (al zeg ik het zelf). 

Tijdens onze roadtrip van afgelopen zomer door voornamelijk Frankrijk hebben we (uiteraard) heerlijk Frans gegeten. Van confit de canard tot Franse uiensoep of bouillabaisse. En altijd met een crème brûlée na, want ... nou ja, dat hoef ik natuurlijk helemaal niet uit te leggen.Wat deze lasagne dan met die Franse keuken te maken heeft? Precies niks natuurlijk, maar we aten 'm wel tijdens onze vakantie in Frankrijk. De lekkerste lasagne ooit. Mocht je ooit in Eguisheim komen, dan kan ik je restaurant "I Soliti Ignoti" van harte aanbevelen (wel ff reserveren). Echte Italianen (en da's ook direct de enige taal die het echtpaar spreekt, de rest moet je met handen en voeten doen) met echt Italiaans eten. Zonder poespas of torenhoge toeristenprijzen.

Met trots presenteer ik jullie: de zomer op een bord! Een heerlijk licht gerechtje dat binnen een kwartiertje op tafel staat. Ik vind het altijd super fijn om na een lange werkdag snel iets lekkers te maken en dat dan in de laatste zonnestralen van die dag op te eten. Een wijntje erbij. En dan gewoon volmaakt gelukkig zijn. Zo moeilijk is het allemaal niet. Dit gerechtje met spaghetti van courgette (ook wel courgetti genoemd), tonijn, citroen en basilicum ook niet overigens. Een kind kan de was doen. 

Oké, ik zal toegeven dat ik deze bolcourgettes puur gekocht heb om hun schattige voorkomen. Het is er natuurlijk ook het seizoen nog niet echt voor, maar eigenwijs als ik ben, heb ik ze gewoon gekocht. En er een buitengewoon lekker gerechtje mee gemaakt. Gevuld met orzo, garnalen, dille en dragon. Ik zit momenteel in een dragonperiode merk ik. Zó lekker! 

Dit is nu echt een gerecht in de categorie 'kleine moeite, groots effect!'. Door de vis te laten garen in een soort zoutoventje, wordt hij extra mals en sappig. En als fijne bijkomstigheid kan het eigenlijk niet mis gaan op deze manier. Deze manier van bereiden is overigens alleen geschikt voor hele vissen. Dorade en zeebaars zijn hier uitermate geschikt voor. Ik serveerde er aardappeltjes en venkel uit de oven bij. Deze hebben dezelfde bereidingstijd en temperatuur nodig, dus eenmaal in de oven heb je er geen omkijken meer naar! De ooohhh's en de aaahhh's waren niet van de lucht toen ik de zoutkorst openbrak en er twee perfect bereidde vissen uit tevoorschijn kwamen.  

Soms heb je van die gerechten die bovenverwachting lekker zijn. Dat je eigenlijk maar wat aan het doen bent en dat het eindresultaat dan super lekker is. Dat was zeker het geval met deze ovenschotel van witlof, gehakt en aardappelpuree. Een kwestie van een beetje van dit, een beetje van dat en goed proeven tussendoor. De kruiden maken dat dit gerecht nèt even anders dan anders is.  Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Bij ons komt het zeker vaker op tafel!

Met trots presenteer ik jullie: de lente op een bord! Een heerlijk licht gerechtje wat binnen een kwartiertje op tafel staat. Super fijn om na een lange werkdag snel iets lekkers te maken en dat dan in de laatste zonnestralen van die dag op te eten. Wijntje erbij. En dan gewoon volmaakt gelukkig zijn. Zo moeilijk is het niet. Dit gerechtje met spaghetti van courgette (ook wel courgetti genoemd), geroosterde tomaatjes, gerookte zalm en zeekraal ook niet overigens. Een kind kan de was doen.Mocht u zich afvragen wat die geinige rode bolletjes op het bord zijn, dat is dus ketchupkaviaar*. Van Heinz. En hoewel ik eerlijk gezegd niet zo'n liefhebber van ketchup ben, was ik hier wel gecharmeerd van. Heel lekker van smaak en ze spletsjen zo gezellig open wanneer je erop bijt.  

Wij gingen vroeger best vaak uit eten. En dan het liefst naar onze favoriete Italiaan in Delft. Daar wisten ze namelijk precies wat we wilden eten, dus dat was wel zo makkelijk. Mijn zus bestelde steevast een pizza Margherita, want die lustte verder niks. Mijn moeder wilde altijd de gamba's, maar dan met extra knoflook en zonder pepertjes (of iets anders zoals het precies niet op de kaart stond). Mijn vader ging dan òf voor een pizza piccante (extra pikant) òf voor de spaghetti alieolio (want zo schreef je dat in mijn beleving). En ik, ik vond vond alles lekker (en dat was als mollige puber dan ook precies een beetje mijn probleem). Maar om nog even op die spaghetti aglio olio e peperoncino terug te komen, inmiddels weet ik dat het geheim daarvan zit in het maken van een olie waarin je de knoflook en pepertjes verwarmt (i.p.v. bakt). Heerlijk pure smaken en super simpel! Wij aten er deze (eveneens heel makkelijke ) geroosterde aubergines bij. 

Dit is het achtste recept voor risotto op mijn blog. Da's natuurlijk niet geheel toevallig, aangezien ik een groot liefhebber van dit Italiaanse rijstgerecht ben. Dat komt enerzijds door het feit dat ik het heerlijk vind om te maken (een beetje rustgevend in een pan roeren, zouden meer mensen moeten doen) en anderzijds omdat je er eindeloos mee kunt variëren. Daarnaast vind ik risotto gewoon heel lekker en, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, helemaal niet moeilijk om te maken. Het maken van een goede risotto vergt gewoon tijd, aandacht en liefde. Deze risotto met garnalen en zeekraal is een variant op mijn risotto met garnalen en rucola (die op zijn/ haar beurt weer is gebaseerd op de risotto met venkel en zalm).  

Ik heb weer een heerlijk vegetarisch gerecht voor jullie. Zó lekker, dat het zelfs is goedgekeurd door mijn huisgenoot (waarop ik stiekem al enige tijd heel erg verliefd ben). En het mooie is, hij mist dus niets in dit gerecht. En dat zegt heel wat, want hij heeft me regelmatig gevraagd of ik 'niet iets vergeten was' wanneer ik hem een bordje zonder vlees voorzette. Het gaat hem volgens mij nog niet eens zozeer om de smaak, maar voornamelijk om de structuur van vlees. Door de aubergine lekker krokant te bakken, krijgt dit gerechtje toch de stevige bite waar die carnivoor van mij blijkbaar behoefte aan heeft. 

Het risico lopend dat mijn moeder flauwvalt bij het zien van dit recept (en mijn lovende woorden erover), heb ik me hier toch een lekker recept met spruitjes voor jullie! Want ja, ik was zo'n kind dat geen spruitjes lustte. Maar dan ook echt niet. Ik kreeg ze niet weg, hoe zeer mijn ouders ook met mij onderhandelden (je hoeft er maar 3) en mij lekkere toetjes beloofden. Vanaf het moment dat ik mijn ouderlijk huis inruilde voor een studentenkamer en de daarbij behorende ongezonde levensstijl heb ik nooit meer een spruitje aangeraakt. En dat zat me toch niet helemaal lekker. Als foodie zijnde. Geïnspireerd door Nigella (DE Nigella) en Jamie (wie?) is dit recept met geroosterde aardappel, spruitjes, zongedroogde tomaatjes en heel veel knoflook ontstaan. En dat is me toch een topper!

Als kind kon je mij geen groter plezier doen dan met een lekker stukje vlees. Van karbonades tot gehaktballen of lekker sappige biefstukken. Ik vond het allemaal even heerlijk. De laatste jaren had ik daar echter steeds minder behoefte aan en tegenwoordig eet ik net zo lief vegetarisch. En hoewel mijn wederhelft mijn vegetarische kookkunsten steeds meer begint te waarderen, zegt hij toch vaak 'iets' te missen. En wat dat 'iets' dan is? Dat kan hij ook niet goed benoemen. Ik denk dat het vooral om de structuur of bite van vlees gaat. Deze burgers van rode kool vielen gelukkig enorm in de smaak bij die carnivoor van mij. kan ook haast niet anders, want ze zijn gewoon super lekker. Helemaal in combinatie met een versgebakken harde witte bolletjes (kant-en-klaar mag natuurlijk ook) en mijn appel-uienchutney en peterselie-yoghurt dip met za'atar.