Koken is voor mij vaak een kwestie van improviseren. En om eerlijk te zijn ontstaan bij mij de lekkerste recepten juist op die momenten dat ik planloos de keuken in ga. Dit soepje is het resultaat van het spontaan uitnodigen van een vriendin voor de lunch. Ik had alleen geen tijd (of zin) om naar de supermarkt te gaan en moest het doen met de ingrediënten die ik in huis had. Dat werd dus deze kerrie-bloemkoolsoep die ik serveerde bij mijn overheerlijke quiche met gegrilde asperges en geitenkaas. En ijsschotsen van vanillevla met vers fruit toe. Koken is niet zo ingewikkeld, tis alleen een kwestie van het betere improviseerwerk....

Het aspergeseizoen loopt helaas alweer tegen het einde, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik er met volle teugen van heb genoten! Van de klassieke asperges met ham, ei en botersaus tot risotto met groene asperges en geitenkaas, aspergesoep met gegrilde asperges en een quiche met asperges en geitenkaas, in mijn beleving hebben we de afgelopen weken niets anders gegeten dan asperges. Je zou zeggen dat de asperges inmiddels mijn neus uitkomen, maar niets is minder waar. En als kers op de taart (of Limburgse vlaai) mocht ik afgelopen zaterdag naar een heus asperge-event op het prachtige landgoed horende bij kasteel en hoeve Cortenbach in Voerendaal. Astrid van BonApetit bezorgde ons een dag om nooit te vergeten met o.a. een rondleiding over de aspergevelden, een bierproeverij van Gulpener en een heleboel lekkere hapjes en drankjes. En alsof dat nog niet genoeg was, stuurde ze ons naar huis met maar liefs vier goed gevulde goodiebags met allemaal Limburgse lekkernijen. Deze soep maakte ik van de groene asperges Löss-asperges die uiteraard niet konden ontbreken.

Ik verspil liever geen eten. Met die gedachte is het recept voor dit lekkere aspergesoepje ontstaan. Een bouillon getrokken van de schillen en afsnijdsels van asperges vormt de basis voor deze soep. Door de asperges te grillen krijgen ze een heerlijke bijna nootachtige grillsmaak.

Tijdens een kookworkshop die ik ooit in Chaing Mai in Thailand volgde, heb ik geleerd dat het in de Thaise keuken vooral gaat om de juiste balans tussen zoet, zuur, zout en pittig. Ik vind het gerechtvaardigd om over deze soep te vermelden dat het met bovenstaand omschreven balans wel snor zit. Makkelijker gezegd, dit is een verdraaid lekker soeppie. En als fijne bijkomstigheid is deze garnalensoep totaal niet moeilijk om te maken en staat het gerecht binnen een mum van tijd op tafel. 

Kijk, dat hebben ze toch slim aangepakt...Want door pastinaak een aantal jaar geleden te bestempelen als 'vergeten groente', hebben ze deze witte wortel weer helemaal op de kaart gezet. De pastinaaksoepen, -purees en -frietjes vliegen je tegenwoordig om de oren. En terecht, want pastinaak is met zijn zoete anijsachtige smaak een echte smaakmaker!Voor deze soep heb ik de pastinaak gecombineerd met wortel en er wat Oosterse smaken aan toegevoegd.  

Als ik terugkijk op 2018 dan zijn er zoveel dingen om dankbaar voor te zijn... Eén daarvan is het feit dat ik op mijn 42e nog steeds een oma heb. En wat voor één. Mijn oma is de allerliefste oma van de hele wereld. Ze is dit jaar 102 geworden en tot voor kort nog helemaal bij de tijd.Op nieuwjaarsdag kwamen we altijd met de hele familie bij elkaar om op het nieuwe jaar te proosten. En om oma's zelfgemaakte oliebollen en erwtensoep te eten (en om dan als puber wezenloos voor ons uit te staren en uit te brakken op de bank). Toen ik mijn oma onlangs interviewde voor mijn rubriek 10 vragen aan ... (oma Tine), vertelde ze me dat ze graag nog eens een keertje erwtensoep zou willen eten. Maar dan wel volgens haar eigen recept.Het gaat de laatste tijd niet zo goed met oma. Ze komt haar stoel niet meer uit, is in de war en lijkt zich steeds meer terug te trekken in haar wereld vol met herinneringen aan haar lange leven. Ik heb voor deze eerste dag in het nieuwe jaar erwtensoep gemaakt. Volgens oma's recept. Ik ga haar snel een kopje brengen en heel hard hopen dat ons dit jaar nog wat tijd samen gegund is.

Na een Italiaanse, Indiase en een pompoensoep met een Midden-Oosterse twist, kon een Thaise variant niet ontbreken. Tijdens een kookworkshop die ik ooit in Thailand volgde heb ik geleerd dat het in de Thaise keuken vooral gaat om het vinden van de juiste balans tussen zoet, zuur, zout en pittig. Ik geloof dat dat wel gelukt is met dit soepje.  

Pindakaas...wie is er niet groot mee geworden? Ik dus. In tegenstelling tot dat ventje van de reclame* kon je mij als kind echt niet blij maken met een boterham met pindakaas. Ik hoop niet dat ik mijn geringe lengte daaraan te danken heb. De laatste jaren ben ik die plakkerige pindapasta steeds meer gaan waarderen. Helemaal als katerontbijt werkt het uitstekend voor mij. Het maken van pindasoep stond al lang op mijn to cook-lijstje. Ik wilde eigenlijk voor het originele Surinaamse recept met kippenpoten, zoutvlees en groene kookbananen gaan, maar heb wegens gebrek aan zowel tijd als bovenstaande ingrediënten voor deze (bijna) vegetarische variant gekozen. Ook lekker. 

Vandaag is het Sint Maarten. Daar heb ik weinig tot niks mee (en dat terwijl ik op een katholieke school werk). Waar ik wel iets mee heb, is pompoensoep. Het één heeft werkelijk niks met het ander te maken, maar het vormt wel een mooi bruggetje. Wij krijgen vanavond onverwacht eters en dan is een soepje altijd makkelijk. Ik ging vandaag voor een pompoensoep met Indiase twist. Mocht je daar niet van houden dan staan er ook nog recepten voor een Italiaanse versie en één met smaken uit het Midden-Oosten op de website. 

Ik denk dat het inmiddels wel duidelijk is dat ik een groot soepliefhebber ben. Altijd al geweest. Mijn smaak is in de loop der jaren gelukkig wel veranderd, want waar ik als kind nog kon smullen van tomatencrèmesoep uit blik (inclusief die zompige ballen), gaat mijn voorkeur nu toch echt wel uit naar vers. Deze tomatensoep (waar stiekem ook een paprika doorheen gefladderd is) leent zich er uitstekend voor om die net iets te rijpe tomaten in te verwerken. Dit uiterst smaakvolle soepje staat binnen 20 minuten op tafel. 

Pompoenen zijn wat mij betreft onlosmakelijk verbonden met de herfst. En dan niet alleen vanwege dat afgrijselijke uit Amerika overgewaaide Halloween (brrr), maar vooral omdat ik die warme smaak van pompoen associeer de oranje-geel gekleurde bladeren die van de bomen vallen. En met dekentjes op de bank. Met kaarsjes aan. Ik wil nooit afscheid nemen van de zomer, maar eigenlijk...is die herfst zo gek nog niet. Ik had al een recept voor pittige pompoensoep met Midden-Oosterse smaken op de site staan. Deze Italiaanse variant is net zo lekker. 

Tja, wat zal ik hier eens over zeggen. Dit is een gewoon een heel lekker soeppie. Koud, dat wel. Dus wellicht wat minder geschikt voor in de winter. Des te lekkerder om aan je gasten te serveren tijdens een etentje op een warme zomeravond. Of als lichte lunch. Ik hou zo van deze smaken: het frisse van de komkommer, het romige van de avocado, het zoete van de kokos, het ziltige van de vissaus, het zure van het limoensap en de pittige curry pasta om het af te maken.