Ik heb geloof ik altijd al van lekker eten gehouden. In tegenstelling tot mijn zus (die haar jeugd is doorgekomen op witte boterhammen met kaas zonder randjes), lustte ik bijna alles. Oké, je deed mij geen plezier met spruitjes, boerenkool of tot snot gekookte broccoli, maar verder was ik niet zo moeilijk. De andijviestamppot van mijn moeder vond ik de lekkerste van de hele wereld en in mijn ogen verrichtte ze wonderen met snijbonen die smolten op je tong (ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet wat haar geheim hiervoor is). Ik koester warme herinneringen aan de broodjes die wij op zaterdag wel eens kregen. Die hadden de vorm van een groot heel brood en mijn moeder sneed er dan kleine boterhammetjes van. Niets was leuker dan elk sneetje met iets anders te beleggen. En ik ben nog steeds dol op mijn moeders tosti's. Niks bijzonders hoor (gewoon ordinaire ham-kaastosti's), maar bijzonder door de extra liefde die ze erin stopt. En waar ik stiekem zelf altijd een beetje in de stress schiet van onverwachte gasten, kan bij mijn moeder altijd iedereen mee eten (haar vriezer met 9 laden was dan ook een vereiste toen mijn ouders een nieuwe keuken kregen). Ze zegt zelf altijd onzeker te zijn over haar kookkunsten, maar dat is echt nergens voor nodig. Pasta met zalm en spinazie (beide standaard in de vriezer), een lekkere biefstuk (ook altijd op voorraad) of een heerlijke Italiaanse maaltijd...het is altijd smullen wat mijn moeder op tafel zet. Ik vind het leuk dat wij deze passie voor koken inmiddels delen. Dussss, met gepaste trots en heel veel liefde stel ik jullie voor aan.... mijn moeder!