Als 'baas', 'founder' of voor mijn part 'CEO' van de swiepswoepswap, heb ik natuurlijk een aardige vinger in de pap waar het de verdeling van deze gezellige receptenuitwisseling voor foodbloggers betreft. Het was dan ook niet geheel toevallig dat ik mezelf deze 7e (!) editie had gekoppeld aan die leuke Tamara van het foodblog Aan Tafel Met Tammie. Haar website staat namelijk vol met Indische gerechten en daar doe ik vooral mijn huisgenoot een groot plezier mee. Wat is er dan Indisch aan deze courgettecake, hoor ik je denken? Nou. Ehm. Precies niks eigenlijk. Maar hij leek me zo lekker, dat ik m'n plannen omgooide en op de Italiaanse toer ging. De cake van Tamara heb ik overigens ook  veritaliaanst (ja, dat is een woord), door de feta te vervangen door Parmezaanse kaas en er nog meer Italiaanse smaken aan toe te voegen. En er zitten dus hele gekookte eieren in. Lekker jaren 80. Ik hou d'r van.

Ik ben dus dol op quiches en hartige taarten. Ik weet eerlijk gezegd nog steeds niet wat nu precies het verschil is tussen die twee, maar dat maakt ook helemaal niet uit. Ik hou d'r gewoon van. Heerlijk als lunch of op een buffetje. En je kunt er eindeloos mee variëren. Eigenlijk kan ik niet snel een hartig ingrediënt bedenken wat niet lekker zou zijn in een quiche. Dat maakt het gelijk ook een heel fijne manier om allerhande restjes in te verwerken. Deze quiche is zéker niet gemaakt van restjes. Ik heb hiervoor de lekkerste groene asperges van alle groene asperges gebruikt. Ik kreeg ze van Astrid Petit van het foodblog BonApetit. In het Limburgse Voerendaal verbouwen zij en haar man asperges (groene en witte) op Lössgrond i.p.v. op zandgrond. En dát proef je!

Tja, dit is nu echt zo'n recept in de categorie: 'verrassend verrukkelijk, doe mij er nog maar één'. Verrassend, omdat ik niet had gedacht een recept met zuurkool zó lekker te vinden. Dat ligt niet aan de zuurkool hoor, ik ben er gewoon niet heel dol op. Daar kan die zuurkool zelf helemaal niks aan doen natuurlijk. De toevoeging van kruidenkaas en appel maakt de zuurkool lekker romig, wat zoeter en ehm... iets minder zuur. En de spekjes? Tja, die horen gewoon bij zuurkool. Maar dat vind ik.

Zoals jullie inmiddels wel hebben kunnen merken, ben ik dol op Azië en de Aziatische keuken. Thais, Indiaas, Vietnamees, Sri Lankaans, Indisch....ik vind alles even lekker en kook het ook graag. Wat mij vooral aanspreekt aan de Aziatische keuken is het gebruik van verse producten en de juiste balans van zoet, zuur, zout en pittig. Deze steamed buns (of gestoomde broodjes, dat mag ook) stonden al heel lang op mijn to cook-lijstje. Het kneden van het deeg is een ietwat plakkerige bedoening, maar verder zijn ze reuze makkelijk. En super smakelijk dus. Heerlijk met zoetzure komkommer. En met koriander natuurlijk. Dat mag, wat mij betreft, nooit ontbreken. En ja, je kunt dat echt leren eten. Ook wanneer je koriander naar zeep vindt smaken. Dat vond ik vroeger namelijk ook. Dus ik ben het bewijs dat je het echt kunt leren waarderen.

O, wat houd ik toch van de herfst. Niks ten nadele van de lente en de zomer hoor (ook héél fijn), maar momenteel geniet ik er weer even van dat ik zonder me daarvoor te hoeven schamen weer onder dekentjes op de bank kan liggen. Met grote mokken thee. Of rode wijn (maar dan niet met mokken tegelijk hoor, geen zorgen). En herfstgerechten met van die heerlijke diepe, aardse smaken. Dit met paddenstoelen en pompoen gevulde brood is in dat opzicht echt een topper. Herfst met een Midden-Oosterse twist door het gebruik van hummus, harissa en granaatappelmelasse. 

Ik was vorige week uitgenodigd voor een heuse domibo* van Beemster kaas en Qmusic in SkyLounge Amsterdam en dat was me toch een topavond! Met wijn (en nog meer wijn en wellicht nòg wat wijn) en hapjes, dansjes en bubbels en heel veel leuke mensen. En heel veel kaas dus. En alsof dat allemaal nog niet genoeg verwennerij was, vertrok ik die avond met een goedgevulde goodiebag en een gepersonaliseerde kaasplank huiswaarts.Met de mini kaasblokjes uit de goodiebag maakte ik deze 1-hapskaasbroodjes. Snel klaar, super makkelijk en heerlijk voor bij een avondje Netflix op de bank. Of na een uurtje in de sportschool of een rondje hardlopen, dat mag natuurlijk ook. Maar dat hoeft niet 😂

Weten jullie wat het verschil is tussen een hartige taart en een quiche? Ik niet, maar ik heb het even voor jullie opgezocht. En om eerlijk te zijn werd ik daar nog steeds niet veel wijzer van. Je leest namelijk overal dat een quiche altijd een hartige taart is, maar een hartige taart is dan weer niet altijd een quiche. Dit klinkt mij nog steeds als hogere wiskunde in de oren, dus ik heb nog even verder gezocht. Het schijnt dus zo te zijn dat een quiche een open bovenkant heeft en altijd wordt gemaakt met room en eieren. En een hartige taart? Das dus gewoon een taart die hartig is. Lang verhaal kort, ik heb hier het recept voor een heerlijke hartige taart voor jullie. Of een quiche, dat zou ook zomaar kunnen. Hij is in elk geval super lekker met gegrilde witte asperges, geitenkaas, basilicum en noten. 

Ik had deze plaattaart voorbij zien komen bij mijn lieve collegablogger Joorkitchen en hij zag er zó lekker (en makkelijk) uit, dat ik hem direct op mijn 'dit wil ik ook nog eens koken/ bakken-lijstje' zette. Zo geschiedde en het resultaat mocht er zijn! Ik heb er mijn eigen draai aan gegeven door de mascarpone uit het originele recept te vervangen door geitenkaas en er o.a. honing en dille aan toe te voegen. 

Zoals vaker gezegd, ik ben meer een kok dan een bakker. Dat zit 'm denk ik in het feit dat ik graag kook volgens de 'een beetje van dit en een beetje van dat-methode' en bakken is veel meer precisiewerk. In het kader van al doende leert men, heb ik me onlangs toch maar gewaagd aan het bakken van een focaccia. Ik heb hiervoor het recept aangehouden van die leuke Saskia van The Baking Bucketlist. Ik at haar focaccia met knoflook, rode ui en rozemarijn al eens op een dinertje wat zij voor foodbloggers organiseerde, dus ik wist hoe ie behoorde te smaken. En wat blijkt? Ik kan het ook! Ik heb de hoeveelheden overigens wel gehalveerd en er zwarte olijven aan toegevoegd. 

Zoals vaker gezegd, ik ben meer een kok dan een bakker. Dat zit 'm denk ik in het feit dat ik graag kook volgens de 'een beetje van dit en een beetje van dat-methode' en bakken is veel meer precisiewerk. In het kader van al doende leert men, heb ik me onlangs toch maar gewaagd aan het bakken van een focaccia. Ik heb hiervoor het recept aangehouden van die leuke Andrea van het foodblog Anniepannie.nl En wat blijkt? Ik kan het ook! Ik heb de hoeveelheden overigens wel gehalveerd en de schimmelkaas vervangen door geitenkaas.

Deze kaaskoekjes zijn een heerlijk snackje bij de borrel, maar doen het ook uitstekend bij een stamppotje met aardappel, spinazie en zongedroogde tomaatjes. Eitje erbij en klaar.De koekjes zijn super makkelijk te maken en binnen tien minuten klaar.  

Zelf brood bakken behoorde tot voor kort helaas niet tot mijn talenten. Ter illustratie hoef ik alleen het woord 'baksteen' maar te noemen en iedereen weet voldoende, lijkt me. Een zoektocht op het wereldwijde web leerde mij dat er wel een miljoen verschillende manieren lijken te zijn om zelf brood te bakken en ik kan je vertellen dat ze me allemaal even ingewikkeld lijken. Het recept voor deze super makkelijke witte bolletjes is een combinatie van verschillende recepten en een beetje logische nadenken. En dan blijkt dat broodbakken toch helemaal niet zo ingewikkeld te zijn....Ik gebruikte deze bolletjes om mijn vegetarische rode koolburgers op te serveren.