Dit recept is precies genoeg voor 6 extreem luchtige cakejes met sinaasappel en maanzaad. En aardig wat suiker, maar een kniesoor die daarop let. Als je het doet, moet je het goed doen, nietwaar? Super lekker als toetje met mijn mango-sinaasappelijs met kokos. En versierd met wat muisjes zijn deze cakejes ook een leuke geboortetraktatie. Beschuit met muisjes zijn zó 2018!

Ik had ooit een ijsmachine die ik met enige regelmaat gebruikte. Toen kocht ik een KitchenAid standmixer in de kleur pistache (gevalletje liefde op het eerste gezicht) en daar kreeg ik een ijsmachine bij. Ik maak nou ook weer niet zoveel ijs dat ik er twee nodig heb, dus de oude kon weg. Die van KitchenAid vond ik echter niet zo handig, dus die heb ik verkocht. Lang verhaal kort, ik ging van twee ijsmachines naar geen ijsmachine. Voor het maken van deze overheerlijke tropische verrassing met mango, sinaasappel (of mandarijn) en kokos heb je gelukkig helemaal geen ijsmachine nodig. Super makkelijk. Het enige nadeel is dat het zo lekker is. Te lekker. Als in...ik neem nog een bakje :-)

Ik kocht deze super schattige mini-tulbandvormpjes onlangs bij de Lidl en jullie begrijpen dat ik niet kon wachten om daar iets leuks mee te gaan doen. En aangezien ik nog wat limoenen had liggen die hoognodig op moesten, was de keuze snel gemaakt. Ik bedacht een variatie met limoen op mijn cakejes met mandarijn en maanzaad en ging aan de slag. Ik maakte er een super lekkere lime curd bij naar recept van die leuke Tessa van Patesserie (die het op haar beurt weer heeft afgekeken van ene Pierre Hermé). Die laatste schijnt een wereldberoemde Franse patissier te zijn, maar ik moet bekennen dat ik nog nooit van hem gehoord had. Een foodblogger van niks ben ik...De cakejes zijn door het gebruik van olie extreem luchtig, maar daardoor eigenlijk minder geschikt om in zo'n siliconen tulbandvorm te bakken. De volgende keer gewoon maar weer in zo'n ordinair papieren vormpje dus.

Oké, niks aan dit taartje is zelfbedacht. Of het moet de combinatie van het ene met het andere recept zijn. Het kruimeltaartje is een recept van Mariëtte van Zoetrecepten. Zij gebruikte er lemon curd voor. Bij gebrek aan citroenen maakte ik de lime curd van Patesserie. 

Veel zoete bakrecepten zijn bedoeld voor het maken van grote taarten, tulbanden of ladingen cakejes. Da's handig voor als je jarig bent en veel viste krijgt. Stukken minder praktisch wordt het wanneer alleen mijn ouders op de thee komen. Die nemen dan een stukje taart (en mijn vader kennende nog één), maar daar houdt het dan wel een beetje mee op. Je schijnt de meeste baksels heel goed te kunnen invriezen, maar op de één of andere manier eindigt het er altijd mee dat ik alle zoetigheden die overblijven, zelf opeet. Dit recept is precies genoeg voor 6 extreem luchtige cakejes met mandarijn en maanzaad. En aardig wat suiker, maar een kniesoor die daarop let. Als je het doet, moet je het goed doen, nietwaar?

Zoals eerder gezegd ben ik meer een kok dan een bakker. Dat zit 'm vooral in mijn voorliefde voor het 'een beetje van dit en een beetje van dat-koken'. En dat werkt dus niet wanneer er iets gebakken moet worden. Bakken is namelijk precisiewerk, teveel van het ene of te weinig van het andere zorgt ervoor dat broden niet rijzen, taarten compleet inzakken en koekjes met bakstenen vergeleken kunnen worden (en ja, ik spreek hier uit eigen ervaring). Wanneer ik zelf iets ga bakken, houd ik me daarom meestal keurig aan een recept van iemand die daar meer verstand van heeft dan ik. Iemand zoals Donna Hay bijvoorbeeld. En daar probeer ik dan een beetje mee te variëren (met wisselende resultaten tot gevolg).Donna (ik denk dat ik Donna mag zeggen) noemt dit 'kaneeldonutbolletjes'. Geen idee waarom, want ik associeer een donut met een gat erin en het werden bij mij ook niet echt bolletjes. Meer muffins. Vandaar de naamswijziging. Ik hoop dat mevrouw Hay zich daar ook in kan vinden. Ze zijn in elk geval super makkelijk om te maken. Kan niet misgaan eigenlijk. Mits je je aan de juiste hoeveelheden houdt natuurlijk. 

Deze ijstaart heb ik niet zelf bedacht hoor, 't is een ideetje van mijn vrienden van de Appie. Ik heb 'm nu een aantal keer gemaakt en ik kan zeggen dat hij bij iedereen in de smaak valt. Je kunt hem van te voren maken, zodat je hem op de avond zelf alleen nog maar hoeft te decoreren. Een echt spektakelstuk op de tafel! En, nog een super handig bijkomend voordeel, je hoeft de dag (week) erna niets meer te eten. 

Jaja, ik weet het...ik loop overal te verkondigen dat ik een hekel heb aan Sinterklaas en alles wat ook maar een beetje naar die oude knar riekt. Maar wanneer mijn lievelingspeuter op visite is en hier de hele dag in-de-ban-van Sinterklaasliedjes zingt, dan geniet ik daar stiekem best een beetje (boel) van. En ik smelt echt als ik hem met zo'n pietenmuts scheef op zijn hoofd zie rondzeulen met een zak met cadeautjes (zijn zusje en de poes werkten helaas niet echt mee toen hij ook deze erin probeerde te proppen). En zoals het een goede tante in deze drukste tijd van het jaar betaamt, hebben we vervolgens gezellig samen kruidnoten gebakken. Wat dus echt een pokkenwerk bleek te zijn. Niet voor mijn neefje hoor, want terwijl zijn tante een paar honderd kruidnootjes rolde, besloot hij er lekkere grote koekjes van te maken. 

Zoals eerder gezegd...ik ben niet de grootste fan van Sinterklaas. Zijn lekkernijen kan ik echter wel enorm waarderen (en dat klinkt schunniger dan dat ik het bedoel). Marsepein, speculaas, taai taai, chocoladeletters, borstplaat...kom maar door. In ruil daarvoor daar wil ik dan best een liedje zingen. Ik ben de moeilijkste niet. Deze muffins met mandarijn en kruidnoten zijn uitermate geschikt voor het heerlijk avondje op 5 december. Maar in april doen ze het ook goed hoor. En aangezien je rond Pasen de kruidnoten alweer in de schappen ziet liggen, kan dat makkelijk!

Om maar direct met de deur in huis te vallen (kinderen onder de acht gelieve vanaf hier niet verder te lezen), ik heb echt een spuughekel aan Sinterklaas. Niet aan die beste man zelf hoor, alhoewel ik het 'Dag hoor' van de nieuwste Sint nu al niet meer kan aanhoren (en dat terwijl de Stoomboot de haven van Zaanstad nog niet eens bereikt heeft). Nee, het is al dat gedoe erom heen wat me tegenstaat. Ik heb in dat opzicht misschien ook niet de beste baan van de wereld gekozen (in het basisonderwijs). De hele school gedurende een week of drie in rep en roer en alle leerlingen knetterdruk en overprikkeld. Ik kan me ook niet herinneren dat ik het als kind wel leuk vond. Als heel klein Mandy'tje was het iets te spannend allemaal en daarna eigenlijk gewoon gênant. Om bij Sint op schoot te moeten zitten en een liedje te zingen. Het was dan ook een enorme opluchting toen ik eindelijk deelgenoot werd gemaakt van HET GROTE GEHEIM. Maar dan nog wel gewoon cadeautjes kreeg. Ik voelde hem (vanuit Spanje) al aankomen, maar deze maand kregen de AH-ambassadeurs de opdracht om iets te bakken rondom dit gezellige thema. Het is een appeltaart geworden. Ter ere van het paard* van Sinterklaas. Met kruidnootjes. Niet te verwarren met die zompige hompen deeg die pepernoten genoemd worden. 

Na een nachtelijke snaaisessie (waarbij ik achtereenvolgens een halve reep chocolade, een stuk kaas en twee bakken chips weggewerkt heb), leek het me verstandig om een gezonde versie van een bananenbrood te bakken (i.p.v. die van Ottolenghi met loeiveel suiker). Een onderzoekje op het wereldwijde web leerde mij dat de recepten voor healthy bananenbroden in de basis redelijk op elkaar lijken. Ik geloof echter nooit dat al die bananenbroodbakkers die recepten helemaal zelf bedacht hebben, dus ik vond het wel gerechtvaardigd om dit receptje (ontstaan uit een combinatie van het betere jatwerk en wat aanpassingen van mijzelf) op mijn eigen blog te plaatsen #gejat #alsjedaardanmaareerlijkoverbent

Ik kook het liefst volgens het 'een beetje van dit en een beetje van dat-concept'. Dat is waarschijnlijk ook direct de reden waarom ik niet zo vaak iets bak. Want bij het bakken van taarten, cakes of koekjes is het precies afwegen van ingrediënten juist erg belangrijk. Het is dan eigenlijk ook best een beetje een wonder dat deze taartjes zo goed gelukt zijn. Ik was begonnen met het heel precies opvolgen van een recept voor een Siciliaanse ricottataart, toen ik erachter kwam dat ik niet alle ingrediënten in huis had. Het werd verder een kwestie van improviseren (en een enorme bende in de keuken), maar het resultaat mag er eigenlijk best wel zijn. Ik was gelukkig wel zo slim om aantekeningen te maken, dus jullie kunnen nu gewoon dit recept heel precies opvolgen. Wel goed afwegen, hè!