Ik heb er de afgelopen jaren geen geheim van gemaakt dat ik nou niet echt de grootste fan ben van die oude knar met baard, paard en mijter. Enerzijds komt dit wellicht vanwege het feit dat ik zelf geen kinderen heb, maar ik geloof dat ik er ook echt niet zoveel mee heb. Ik vond het als kind vooral heel spannend en als 'juf Mandy' vooral heel druk (lees: ik probeer gedurende een week of 3 te overleven in een groep met 20 knetterdrukke kinderen). Maar ik moet eerlijk toegeven, sinds deze juf ook tante voor haar naam heeft staan, begint het toch wel wat te kriebelen op Sinterklaasgebied. Want hoe leuk is het om die gespannen gezichtjes te zien op de grote dag zelf of mijn neefjes en nichtjes vol overgave te horen zingen bij het zetten van hun schoen? En stiekem geniet ik ook echt wel een beetje van dat Sinterklaasjournaal (met al die  grapjes die alleen door volwassenen gesnapt worden). Ach, ik geloof dat het tijd wordt om me er maar eens aan over te geven. Dus ik zing uit volle borst mee over vrienden met roetvegen, bak de lekkerste Sintbaksels en geniet stiekem van de magie rondom Sinterklaas. 

Ik heb het al vaker gezegd, ik ben meer een kok dan een bakker. De beetje van dit en beetje van dat-methode ligt mij nou eenmaal veel beter dan het stap-voor-stap moeten volgen van een recept.In de keuken ga ik liever op mijn gevoel af, dan dat ik me moet houden aan vaste verhoudingen en ingrediënten heel precies moet afwegen. En dat laatste is bij het bakken nu juist zo belangrijk. Maar ik zou het wel graag goed willen kunnen, dat bakken. Ik ben namelijk dol op taartjes en koekjes en gebakjes. Ik wil jullie daarom (met gepaste trots) deze voor elke beginnende thuisbakker makkelijk te maken taartjes presenteren: verrukkelijke vijgentaartjes met gekarameliseerde walnoten. Een kind kan de was doen (en ik ook).   

Ik had ooit een ijsmachine die ik met enige regelmaat gebruikte. Toen kocht ik een KitchenAid standmixer in de kleur pistache (gevalletje liefde op het eerste gezicht) en daar kreeg ik een ijsmachine bij. Ik maak nou ook weer niet zoveel ijs dat ik er twee nodig heb, dus de oude kon weg. Die van KitchenAid vond ik echter niet zo handig, dus die heb ik verkocht. Lang verhaal kort, ik ging van twee ijsmachines naar geen ijsmachine. Voor het maken van dit overheerlijke fris-zoete ijs met munt en frambozen heb je gelukkig helemaal geen ijsmachine nodig. Super makkelijk. Het enige nadeel is dat het zo lekker is. Te lekker. Als in...ik neem nog een bakje :-)

Als ik op een menukaart een gerecht met lemon curd zie staan, dan moet (MOET) ik dat bestellen. En ja, dat het dan meestal gaat om een taartje of een ander gerecht met veel teveel calorieën, daar kan ik dan ook niets aan doen. Ik vind het gewoon zó lekker!Het zelf maken van lemon curd leek me altijd een vrij ingewikkeld gebeuren, maar dat blijkt in de praktijk reuze mee te vallen. Ik heb het inmiddels al zó vaak gemaakt, dat ik er het perfecte recept voor heb nu (wat gewoon neerkomt op een beetje van dit recept, een beetje van dat recept en een beetje van mezelf). Enfin, hierbij een kan-niet-mislukken-recept-voor-lemon-curd. En mocht je nu eens gek willen doen, vervang de citroen dan voor een andere citrusvrucht òf (nog gekker) passievrucht of frambozen. Die leuke Anniepannie heeft ook een heerlijk recept voor een mangocurd met limoen op haar blog staan. Maken!!!

Op zoek naar anders-dan-anders recepten met (geiten)melkproducten, kwam ik uit op het idee voor een bark met (geiten)yoghurt. Nu had ik  nog nooit van een zogeheten bark gehoord, maar een zoektochtje op het wereldwijde web leerde mij dat het hier gaat om een heuse trend. Want na de frozen yoghurt, lijkt de bark terrein te gaan winnen. Even voor de duidelijkheid, een bark is dus niets anders dan een plak bevroren yoghurt (of vla in dit geval) opgeleukt met wat vers fruit, nootjes of andere verse ingrediënten. Maar aangezien de naam mij doet gruwelen, heb ik deze koude snack omgedoopt tot "IJsschotsen*" (wat naar mijn idee de lading ook veel beter dekt). Heerlijk als gezond tussendoortje of om op een warme zomerdag mee te ontbijten. Ik maakte deze schotsen van de geitenvanillevla van Den Eelder en da's echt een aanrader kan ik jullie vertellen. Mocht je die geitenvla nou toch wat spannend vinden, dan kan dit recept uiteraard ook van de koeienvariant gemaakt worden. 

Dit recept is precies genoeg voor 6 extreem luchtige cakejes met sinaasappel en maanzaad. En aardig wat suiker, maar een kniesoor die daarop let. Als je het doet, moet je het goed doen, nietwaar? Super lekker als toetje met mijn mango-sinaasappelijs met kokos. En versierd met wat muisjes zijn deze cakejes ook een leuke geboortetraktatie. Beschuit met muisjes zijn zó 2018!

Ik had ooit een ijsmachine die ik met enige regelmaat gebruikte. Toen kocht ik een KitchenAid standmixer in de kleur pistache (gevalletje liefde op het eerste gezicht) en daar kreeg ik een ijsmachine bij. Ik maak nou ook weer niet zoveel ijs dat ik er twee nodig heb, dus de oude kon weg. Die van KitchenAid vond ik echter niet zo handig, dus die heb ik verkocht. Lang verhaal kort, ik ging van twee ijsmachines naar geen ijsmachine. Voor het maken van deze overheerlijke tropische verrassing met mango, sinaasappel (of mandarijn) en kokos heb je gelukkig helemaal geen ijsmachine nodig. Super makkelijk. Het enige nadeel is dat het zo lekker is. Te lekker. Als in...ik neem nog een bakje :-)

Ik kocht deze super schattige mini-tulbandvormpjes onlangs bij de Lidl en jullie begrijpen dat ik niet kon wachten om daar iets leuks mee te gaan doen. En aangezien ik nog wat limoenen had liggen die hoognodig op moesten, was de keuze snel gemaakt. Ik bedacht een variatie met limoen op mijn cakejes met mandarijn en maanzaad en ging aan de slag. Ik maakte er een super lekkere lime curd bij naar recept van die leuke Tessa van Patesserie (die het op haar beurt weer heeft afgekeken van ene Pierre Hermé). Die laatste schijnt een wereldberoemde Franse patissier te zijn, maar ik moet bekennen dat ik nog nooit van hem gehoord had. Een foodblogger van niks ben ik...De cakejes zijn door het gebruik van olie extreem luchtig, maar daardoor eigenlijk minder geschikt om in zo'n siliconen tulbandvorm te bakken. De volgende keer gewoon maar weer in zo'n ordinair papieren vormpje dus.

Oké, niks aan dit taartje is zelfbedacht. Of het moet de combinatie van het ene met het andere recept zijn. Het kruimeltaartje is een recept van Mariëtte van Zoetrecepten. Zij gebruikte er lemon curd voor. Bij gebrek aan citroenen maakte ik de lime curd van Patesserie. 

Veel zoete bakrecepten zijn bedoeld voor het maken van grote taarten, tulbanden of ladingen cakejes. Da's handig voor als je jarig bent en veel viste krijgt. Stukken minder praktisch wordt het wanneer alleen mijn ouders op de thee komen. Die nemen dan een stukje taart (en mijn vader kennende nog één), maar daar houdt het dan wel een beetje mee op. Je schijnt de meeste baksels heel goed te kunnen invriezen, maar op de één of andere manier eindigt het er altijd mee dat ik alle zoetigheden die overblijven, zelf opeet. Dit recept is precies genoeg voor 6 extreem luchtige cakejes met mandarijn en maanzaad. En aardig wat suiker, maar een kniesoor die daarop let. Als je het doet, moet je het goed doen, nietwaar?

Zoals eerder gezegd ben ik meer een kok dan een bakker. Dat zit 'm vooral in mijn voorliefde voor het 'een beetje van dit en een beetje van dat-koken'. En dat werkt dus niet wanneer er iets gebakken moet worden. Bakken is namelijk precisiewerk, teveel van het ene of te weinig van het andere zorgt ervoor dat broden niet rijzen, taarten compleet inzakken en koekjes met bakstenen vergeleken kunnen worden (en ja, ik spreek hier uit eigen ervaring). Wanneer ik zelf iets ga bakken, houd ik me daarom meestal keurig aan een recept van iemand die daar meer verstand van heeft dan ik. Iemand zoals Donna Hay bijvoorbeeld. En daar probeer ik dan een beetje mee te variëren (met wisselende resultaten tot gevolg).Donna (ik denk dat ik Donna mag zeggen) noemt dit 'kaneeldonutbolletjes'. Geen idee waarom, want ik associeer een donut met een gat erin en het werden bij mij ook niet echt bolletjes. Meer muffins. Vandaar de naamswijziging. Ik hoop dat mevrouw Hay zich daar ook in kan vinden. Ze zijn in elk geval super makkelijk om te maken. Kan niet misgaan eigenlijk. Mits je je aan de juiste hoeveelheden houdt natuurlijk. 

Deze ijstaart heb ik niet zelf bedacht hoor, 't is een ideetje van mijn vrienden van de Appie. Ik heb 'm nu een aantal keer gemaakt en ik kan zeggen dat hij bij iedereen in de smaak valt. Je kunt hem van te voren maken, zodat je hem op de avond zelf alleen nog maar hoeft te decoreren. Een echt spektakelstuk op de tafel! En, nog een super handig bijkomend voordeel, je hoeft de dag (week) erna niets meer te eten.