Met meer gasten aan tafel die alcohol niet zo waarderen of zich daar, gezien hun leeftijd, beter nog niet aan kunnen wagen, besloot ik om de stoofperen eens zonder alcohol te bereiden. En ik had nooit kunnen denken dat ik dit ooit nog eens zou zeggen, maar die alcohol mis je dus helemaal niet. In tegenstelling zelfs, ik vond ze stiekem veel lekkerder dan wanneer ik ze in rode wijn of port gestoofd zou hebben. Wat frisser en lichter. Heerlijk als bijgerecht (met kerst of zo) of als toetje (met kerst of zo). Je kunt er wat mij betreft ook prima mee ontbijten. Met kerst. Of met Pasen. Of zo.

Wanneer ik aan mijn wederhelft vraag wat hij wil eten, is zijn antwoord standaard: Aziatisch. En soms nuanceert hij dit iets door erbij aan te geven dat hij zin heeft in Indisch, Thais of Indiaas. En het kan hem allemaal niet pittig genoeg zijn. Ik houd zelf ook heel erg van de Aziatische keuken, maar dat hele pittige hoeft van mij niet zo. Als frisse tegenhanger maak ik er daarom vaak zoetzure komkommer bij. Heerlijk bij Indonesische nasi goreng, een Thaise viscurry of deze steamed buns met spicy gehakt.Super makkelijk om te maken en je kunt het makkelijk een paar weken bewaren* (dit komt de smaak alleen maar ten goede).

Deze tonijnsalade met appel is een heerlijk frisse salade met een Midden-Oosterse twist. Maar... za’atar, wat is dat nu eigenlijk precies? Een onderzoekje op het wereldwijde web leert ons (ehm...mij eigenlijk) dat het hier gaat om een kruidenmengsel van za'atar (een soort tijmachtige oregano) met sesamzaad en sumak. En dat laatste zijn dan weer gedroogde besjes met een friszure smaak. Snapt u het nog? Ik zelf niet echt meer. Maar dat maakt ook helemaal niet uit, deze tonijnsalade is gewoon een dikke vette (slanke) aanrader. Voor op een stokbroodje bij de borrel of gewoon lekker op een bruine boterham in een broodtommeltje mee naar het werk. Mensen met broodtrommeltjes zeggen 'het werk'. Hun broodtrommeltje gaat achterop de fiets. Onder de snelbinders. Met een appel erbij ook. Mensen met broodtrommeltjes kunnen dat. Ik niet. Maar ik heb dan ook geen broodtrommel.  

Ik zag een tijdje terug een recept voor gedroogde tomaatjes uit de oven voorbijkomen op het blog van Anniepannie. Andrea had dit recept al ruim een jaar op haar website staan, maar op de één of andere manier werd het pas veel later een ware hype op Instagram. En toen wilde iedereen ze maken. En ik dus ook.  Andrea omschrijft haar ovengedroogde tomaatjes als freakin’ fantastisch en daar is geen woord van gelogen. Ik maak ze dan ook regelmatig en gebruik ze in pasta, salades of gewoon lekker op een broodje.Toen ik onlangs gevraagd werd om een recept met oranje paprika's te bedenken, besloot ik om ze op dezelfde manier te drogen als de tomaatjes. Super lekker natuurlijk. Ik maakte er o.a. deze lekkere (oranje) paprikadip met feta en koriander mee. 

Toen ik onlangs gevraagd werd om de oranje paprika eens in het zonnetje te zetten, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Ik ben namelijk dol op paprika's. Rode, gele of oranje, het is mij om het even. Alleen de groene kunnen mij vanwege hun licht bittere smaak iets minder bekoren. Wisten jullie dat de kleur (en daarmee dus ook de smaak) van de paprika te maken heeft met het moment van plukken? Tijdens de groei is de paprika groen en pas tijdens het rijpen verandert de kleur naar rood, geel of oranje. Hoe rijper de paprika, hoe zoeter deze smaakt. Overigens bestaan er ook witte, paarse en zelfs mintgroene paprika's. Maar ik dwaal af merk ik, weer terug naar de oranje paprika. Deze is fris, zoet, sappig en mega-gezond. Zo bevat hij 3 keer zoveel vitamine C als een sinaasappel. Wisten jullie niet hè? Ik ook niet, maar ik voel een spreekbeurt aankomen.Een oproepje op Instagram leverde mij tips op voor soepjes, hartige taarten en gevulde paprika's, maar ik ben lekker eigenwijs voor een oranje paprikadip gegaan. Gemaakt van in de oven gedroogde reepjes paprika. Heerlijk met zelfgebakken naan (brood) naar recept van Eef kookt Zo.

Zeg je Pasen, dat zeg je eieren. Zeg je eieren, dan zeg je eiersalade en zeg je eiersalade, dan zeg je mayonaise. Ik zou in principe het hele leven wel kunnen linken aan mayonaise. Van die lekkere vette Zaanse of gewoon zelfgemaakt. Ja, ik zeg 'gewoon', want mayonaise is dus echt super makkelijk om zelf te maken. Deze eiersalade ook trouwens. En dan is het cirkeltje weer rond. 

Mayonaise = leven. Meer tekst is wat mij betreft niet nodig, maar voor wie nog overtuigd moet worden....geen patat (of andere vette snacks) zonder klodder mayonaise, broodjes gezond zijn veel lekkerder (en maar iets minder gezond) met mayo en van een flinke lik met de vinger door een pot mayonaise is nog nooit iemand ongelukkig geworden. Oké, voor de houdbaarheidsduur van de overgebleven mayonaise kun je beter een lepel pakken, maar jullie snappen het idee. En het mooie is, zelf mayonaise maken is dus helemaal niet moeilijk! Ook heerlijk met wat knoflook of dragon er doorheen.

Ik kan hier heel kort over zijn, deze in de oven geroosterde venkel is super lekker en super makkelijk. Een heerlijk gerechtje voor bij een lekker stukje vlees of vis. Ik serveerde ze samen met mijn tijmaardappeltjes bij een verrukkelijke dorade (bereid in zoutkorst). Een waar feestmaal! 

Het risico lopend dat mijn moeder flauwvalt bij het zien van dit recept (en mijn lovende woorden erover), heb ik me hier toch een lekker recept met spruitjes voor jullie! Want ja, ik was zo'n kind dat geen spruitjes lustte. Maar dan ook echt niet. Ik kreeg ze niet weg, hoe zeer mijn ouders ook met mij onderhandelden (je hoeft er maar 3) en mij lekkere toetjes beloofden. Vanaf het moment dat ik mijn ouderlijk huis inruilde voor een studentenkamer en de daarbij behorende ongezonde levensstijl heb ik nooit meer een spruitje aangeraakt. En dat zat me toch niet helemaal lekker. Als foodie zijnde. Geïnspireerd door Nigella (DE Nigella) en Jamie (wie?) is dit recept met geroosterde aardappel, spruitjes, zongedroogde tomaatjes en heel veel knoflook ontstaan. En dat is me toch een topper!

Niet sippen, lekker dippen! Met naan bijvoorbeeld, of met verschillende stukken (harde) groente. Deze saus is ook heerlijk in combinatie met mijn vegetarische rode koolburgers en appel-uienchutney. 

Wanneer ik nieuwe recepten bedenk, probeer ik me altijd voor te stellen welke smaken daar goed bij zouden passen. Toen ik onlangs op het idee kwam om een rode koolburger (ja echt) te maken, moest ik daarbij natuurlijk direct aan appeltjes denken. Ik heb deze klassieke combinatie een Midden-Oosterse twist gegeven door het gebruik van kruiden en specerijen uit die regio. Ik at de chutney dus bij de eerdergenoemde vegetarische rode koolburgers, maar hij zou ook uitstekend passen op een kaasplankje. 

Ik vond broccoli vroeger niet te vr..... Dit kwam waarschijnlijk omdat ik deze groente alleen maar kende als een tot snot gekookte smakeloze groene smurrie voor bij de aardappels (sorry mam). Inmiddels weet ik (en mijn moeder gelukkig ook) dat het groene broertje van de bloemkool het best tot zijn recht komt wanneer hij heldergroen en nog een beetje knapperig is. Heerlijk als lauwwarme salade, verwerkt in een hartige taart, gepureerd tot een lekker soepje of zoals in dit recept in de oven gegrild als 'steaks'. Daar komt geen steak aan te pas, maar het schijnt tegenwoordig heel hip te zijn om je gegrilde groenten als 'steak' te bestempelen. Dus dat doen we dan maar (al trapt die carnivoor bij mij thuis daar natuurlijk never-nooit-niet in).