Soepen

Oma Tine's erwtensoep. Dat klinkt haast als een marketingstunt van één of ander 'soep uit blik-merk' (die van die nieuwjaarsduik), maar niets is minder waar. Want de erwtensoep zoals mijn oma die maakte was de lekkerste van allemaal. Klein detail, als kind gruwelde ik van erwtensoep en maakte mijn lieve oma altijd tomatensoep met balletjes voor mij. 

Na een Italiaanse, Indiase en een pompoensoep met een Midden-Oosterse twist, kon een Thaise variant niet ontbreken. Tijdens een kookworkshop die ik ooit in Thailand volgde heb ik geleerd dat het in de Thaise keuken vooral gaat om het vinden van de juiste balans tussen zoet, zuur, zout en pittig. Ik geloof dat dat wel gelukt is met dit soepje.  

Pindakaas...wie is er niet groot mee geworden? Ik dus. In tegenstelling tot dat ventje van de reclame* kon je mij als kind echt niet blij maken met een boterham met pindakaas. Ik hoop niet dat ik mijn geringe lengte daaraan te danken heb. De laatste jaren ben ik die plakkerige pindapasta steeds meer gaan waarderen. Helemaal als katerontbijt werkt het uitstekend voor mij. Het maken van pindasoep stond al lang op mijn to cook-lijstje. Ik wilde eigenlijk voor het originele Surinaamse recept met kippenpoten, zoutvlees en groene kookbananen gaan, maar heb wegens gebrek aan zowel tijd als bovenstaande ingrediënten voor deze (bijna) vegetarische variant gekozen. Ook lekker. 

Vandaag is het Sint Maarten. Daar heb ik weinig tot niks mee (en dat terwijl ik op een katholieke school werk). Waar ik wel iets mee heb, is pompoensoep. Het één heeft werkelijk niks met het ander te maken, maar het vormt wel een mooi bruggetje. Wij krijgen vanavond onverwacht eters en dan is een soepje altijd makkelijk. Ik ging vandaag voor een pompoensoep met Indiase twist. Mocht je daar niet van houden dan staan er ook nog recepten voor een Italiaanse versie en één met smaken uit het Midden Oosten op de website. 

Ik denk dat het inmiddels wel duidelijk is dat ik een groot soepliefhebber ben. Altijd al geweest. Mijn smaak is in de loop der jaren gelukkig wel veranderd, want waar ik als kind nog kon smullen van tomatencrèmesoep uit blik (inclusief die zompige ballen), gaat mijn voorkeur nu toch echt wel uit naar vers. Deze tomatensoep (waar stiekem ook een paprika doorheen gefladderd is) leent zich er uitstekend voor om die net iets te rijpe tomaten in te verwerken. Dit uiterst smaakvolle soepje staat binnen 20 minuten op tafel. 

Pompoenen zijn wat mij betreft onlosmakelijk verbonden met de herfst. En dan niet alleen vanwege dat afgrijselijke uit Amerika overgewaaide Halloween (brrr), maar vooral omdat ik die warme smaak van pompoen associeer de oranje-geel gekleurde bladeren die van de bomen vallen. En met dekentjes op de bank. Met kaarsjes aan. Ik wil nooit afscheid nemen van de zomer, maar eigenlijk...is die herfst zo gek nog niet. Ik had al een recept voor pittige pompoensoep met Midden-Oosterse smaken op de site staan. Deze Italiaanse variant is net zo lekker. 

Tja, wat zal ik hier eens over zeggen. Dit is een gewoon een heel lekker soeppie. Koud, dat wel. Dus wellicht wat minder geschikt voor in de winter. Des te lekkerder om aan je gasten te serveren tijdens een etentje op een warme zomeravond. Of als lichte lunch. Ik hou zo van deze smaken: het frisse van de komkommer, het romige van de avocado, het zoete van de kokos, het ziltige van de vissaus, het zure van het limoensap en de pittige curry pasta om het af te maken. 

Eigenlijk ben ik niet zo'n fan van linzen, maar op deze manier (gepureerd tot soep) vind ik ze heerlijk! Dat komt natuurlijk voornamelijk door de kruidige smaakmakers die er ook in zitten.

Ik maak graag soep. En dat doe ik het liefst op zondag. Dat klinkt een beetje gek, maar ik heb daar zo mijn (goede) redenen voor. Ik heb op zondag namelijk nooit fut om nog uren in de keuken te moeten staan en dan is een lekkere soep gewoon heel makkelijk. Daarnaast biedt het maken van een verse soep je de mogelijkheid om daar alles in te flikkeren (sorry) wat ligt te verpieteren in de koelkast. Verlepte groenten lenen zich namelijk uitstekend voor een lekker soeppie. En niemand die daar later nog iets van ziet. Deze spinaziesoep is gemaakt van ingrediënten die ik standaard op voorraad heb. Heel makkelijk voor wanneer je onverwachte eters krijgt (dan moet je alleen onderstaande hoeveelheden nog wel even aanpassen). 

Tijdens een kookworkshop die ik ooit in Thailand volgde heb ik geleerd dat het in de Thaise keuken vooral gaat om de juiste balans tussen zoet, zuur, zout en pittig. Bij gebrek aan meer inspiratie voor een gezellig inleidend tekstje over deze soep (want iets anders dan dat ie lekker is, kan ik er even niet over verzinnen), het volgende:Voor de beschrijving van de te nemen stappen in een recept, ontkom ik er niet aan om dit in de gebiedende wijs te doen. Pak dit, snijd dat...ik vind dat persoonlijk nogal dwingend en onvriendelijk overkomen. Maar ja, ik weet ook even niet hoe ik dat anders moet doen. Ik kan er wel 'snijd, als je dat wilt, het hoeft niet per se, maar het zou wel makkelijk zijn.....' van maken, maar dat maakt de boel ook overbodig ingewikkeld denk ik. Mijn excuses dan maar. Voor de dwingende toon. Ik bedoel het goed.....

Asperges doen het altijd goed. Heerlijk met ham en ei, maar deze combinatie met gamba's is ook verrukkelijk. Ik verspil liever geen eten. Met die gedachte is het recept voor dit lekkere aspergesoepje ontstaan. Een bouillon getrokken van de schillen en afsnijdsels van asperges vormt de basis voor deze soep. Lekker als voorgerecht voor een gezellig etentje in de lentezon. 

Soepjes doen het altijd goed. Als amuse, voorgerecht of lunch. Dit makkelijke tomatensoepje met basilicum is niet alleen erg lekker, maar ziet er ook nog eens heel gezellig uit!