Hoofdgerechten

Man, man, man (of vrouw, vrouw, vrouw...'t is mij om het even), wat ben ik toch dol op risotto. Heerlijk om zelf van te genieten, altijd een succes wanneer je eters krijgt en heel leuk om te maken. 'n Beetje roeren in een pan, daar komt het eigenlijk op neer (en dat vind ik dus heel rustgevend na een dag hard werken).

Pasta Puttanesca staat hier regelmatig op tafel. En niet alleen omdat deze 'hoerenpasta' (da's de letterlijke vertaling, kan ik ook niks aan doen) lekker, makkelijk en supersnel te maken is, maar voornamelijk vanwege de herinnering aan mijn lieve en veel te vroeg overleden oom Marcel.

Ik ben een makkelijke eter en was dat als kind ook al. Boerenkool heeft mij echter nooit kunnen bekoren (en dat is de subtiele manier om te zeggen dat ik het om te gruwelen vond). Gelukkig mocht ik van mijn moeder drie dingen kiezen die ik echt niet lustte en kreeg ik iets anders wanneer er boerenkool, spruitjes of hutspot op het menu stonden. De laatste twee heb ik in de loop der jaren leren waarderen, maar boerenkool heeft me nooit kunnen overtuigen. Dit zat mij (als enthousiaste hobbykok) toch niet lekker, dus hierbij presenteer ik jullie (met gepaste trots) drie gerechten waarin ik boerenkool wel te hachelen vind.

Ik ben dol op de Aziatische keuken. Je kunt mij ’s nachts wakker maken voor Thaise viskoekjes, Vietnamese Pho of een pittige Indiase curry. En wanneer ik mijn wederhelft vraag wat hij graag wil eten is zijn antwoord ook bijna standaard Thais, Indonesisch of Indiaas. Nasi goreng staat bij ons regelmatig op het menu. En dan heb ik het niet over die bleke en laf smakende variant van de afhaalchinees om de hoek, maar over de Indonesische versie die pittig en rijk van smaak is. Tijdens onze vakantie in Bali hebben we bijna dagelijks nasi gegeten. En die nasi smaakte nergens hetzelfde. Elke Indonesische kok heeft een eigen (geheim) recept voor dit klassieke gerecht. Ik probeerde dan ook vaak een kijkje te nemen in de soms piepkleine keukentjes van de plaatselijk Warungs (kleine restaurantjes) waar wij aten. En voilà: dit is mijn versie van nasi. Een heerlijke hoofdmaaltijd of als bijgerecht om samen met andere Indische gerechten te serveren. Ik maak vaak een dubbele hoeveelheid en vries de rest in (in 1-persoonsporties in een diepvrieszakje).

Er wordt mij vaak gevraagd hoe ik aan ideeën voor mijn recepten kom...Meestal gaat dat ongeveer zo: Ik kijk in de koelkast/ voorraadkast wat ik in huis heb (en bij voorkeur naar wat er op moet) en 'google' met die ingrediënten naar recepten (in het kader van 'beter goed gejat, dan slecht verzonnen') om inspiratie te krijgen. Ook de Appie-app kan ik jullie hiervoor van harte aanbevelen. En niet alleen omdat ik mijzelf sinds een paar maanden ambassadeur van de Albert Heijn mag noemen. Of omdat ik 'Appie-app' zo'n lekker-bekkend woord vind. Nope... De app van de Appie is gewoon heel fijn. Waarom precies? (zie: tips & tricks voor de Appie-app) Het recept voor deze Moussaka (maar dan heel anders...de Grieken zullen er vast geen Moussaka in herkennen aangezien er geen aubergine aan te pas is gekomen) is ook op bovenstaand omschreven manier ontstaan. Ik had nog zoete aardappels, een courgette en een aangebroken zakje geraspte kaas. Een blikje in mijn koelkast leerde mij dat er nog een 'vergeten-maar-gelukkig-net-niet-over-de-houdbaarheidsdatum' pakje gehakt in de koelkast lag. De zoekterm 'gehakt aardappel kaas' in combinatie met keukentechniek 'oven' leverde mij het idee voor een Moussaka op. Maar dan met courgette. Bij gebrek aan aubergine. En met mascarpone (omdat die nóg spoediger op moest dan mijn gehakt). En dat werd samen met zoete aardappel en wat kruiden toch een heerlijke (niet-authentieke) Moussaka!

Vleesvervangers... ik blijf het een lastige vinden. In mijn optiek eet je of vlees òf niet. Er zijn zoveel heerlijke vegetarische opties, dat het echt niet nodig is om vlees te vervangen voor iets wat daar qua smaak of structuur op lijkt. Maar ik ben dan ook niet zo'n grote vleeseter. Ik eet net zo lief vegetarisch. Mijn wederhelft daarentegen at toen ik hem net kende elke dag vlees. Hij haalde z'n neus op voor vegetarische gerechten en vroeg mij standaard of ik niet iets vergeten was. Door het vlees te vervangen voor die zogeheten 'vleesvervangers' kreeg ik hem zover dat hij het minder erg vond om vegetarisch te eten.Inmiddels eten wij zo'n 3 à 4 keer per week vegetarisch. Meestal zonder vleesvervangers overigens.