Ik houd van eenpansgerechten. In een ovenschaal mag ook. Een AVG'tje (aardappels, vlees en groente) zul je hier daarom niet vaak aantreffen. Dat komt overigens ook omdat er altijd wel iets mis lijkt te gaan wanneer ik me waag aan het bakken van een goed stuk vlees. Wat er mis gaat dan? Laten we het erop houden dat niemand van een stukje schoenzool houdt en dat ik mijn gasten graag tevreden stel.
Mocht je binnenkort nog in bikini moeten (en je zou die ene vetrol boven je broekje voor die tijd nog kwijt willen), dan raad ik je aan om dit gerecht even aan je voorbij te laten gaan. Maar schrik je nou niet terug van een lekkere hoeveelheid room, boter en kaas, dan kan ik je deze ovenschotel met pasta, bloemkool en kaassaus van harte aanbevelen. Ook wanneer je niet zo van bloemkool houdt. Daar proef je namelijk weinig meer van, haha.
Mijn lekkerste gerechten ontstaan meestal zonder vooropgezet plan. Ik bekijk welke ingrediënten ik nog in huis heb, wat daarvan het eerste op moet en waarmee ik dit kan combineren. Deze prachtige rode appeltjes kreeg ik van mijn vrienden van de Albert Heijn om uit te proberen. Hoewel ze een heerlijke zoet-zure smaak hebben, vind ik ze een tikkie melig van structuur (sponzig zelfs bijna). Dat maakt dat ik ze niet zo lekker vind om zo uit het vuistje te eten. Gelukkig zijn ze wel heel geschikt voor een warme bereiding in appelmoes, taart of in dit geval, een ovenschotel.
Wij eten bijna wekelijks wel een keer risotto. Enerzijds omdat het zo lekker rustgevend is om te maken (yoga is zó 2017) en anderzijds omdat je er eindeloos mee kunt variëren en het eigenlijk altijd lekker is. Deze vegetarische versie heeft een heerlijk fris-zoete smaak. Doet het uitstekend in combinatie met een glas witte wijn. Bij voorkeur te nuttigen op een zwoele zomeravond in goed gezelschap.
Zeg je herfst, dan zeg je pompoenen. En vallende bladeren, kastanjes, paddenstoelen, regen, grauwe luchten en eekhoorntjes, maar dat terzijde. Ik kreeg deze pompoen van de moeder van één van mijn leerlingen met de mededeling dat ik 'm als spaghetti kon gebruiken. Deze pompoen dankt zijn naam dan ook aan de spaghetti-achtige slierten die ontstaan na bereiding. Om in het thema te blijven heb ik 'm gevuld met kastanjechampignons en eekhoorntjesbrood.
Ik geloof dat jullie inmiddels wel door hebben dat er hier heul vaak risotto gegeten wordt. In de eerste plaats natuurlijk omdat er niets (nou ja, bijna niets dan) boven een goede risotto gaat. Comfortfood to the max als je het mij vraagt. Daarnaast is het maken van risotto niet moeilijk (echt niet) en kun je eindeloos variëren met verschillende smaken en ingrediënten. Deze risotto met verschillende soorten paddenstoelen, spekjes en gedroogd eekhoorntjesbrood (porcini) is een heerlijk bij de herfst passend gerechtje.
Los van het feit dat dit gerecht 7 medeklinkers achter elkaar heeft staan (vast één of ander record), was het ook gewoon erg lekker. En dat laatste is eigenlijk een kwestie van puur toeval, omdat dit gerecht is ontstaan uit het combineren van alles wat echt heel erg op moest uit de koelkast. En ja, ik weet inmiddels welke smaken er goed of juist minder goed bij elkaar passen, maar geloof me...dat is te leren. Hoe? Gewoon een kwestie van durven, proberen en doen. Hoppa! En mocht je dat toch een beetje spannend vinden, ik weet nog wel een leuke site met recepten om uit te proberen.
Echt super handig, zo'n eigen website met allemaal lekkere recepten. Deze risotto met rucola en garnalen is namelijk een variatie op mijn risotto met venkel en zalm. Net zo makkelijk en net lekker.Veel mensen denken dat het maken van risotto ingewikkeld is. Het tegendeel is waar. Er is werkelijk niks ingewikkelds aan het bereiden van een goede risotto. Tis een kwestie van geduld, aandacht en een beetje liefde...wat in feite simpelweg neerkomt op heel veel roeren. Met aandacht. En liefde dus.
Soms heb je helemaal geen zin om uren in de keuken te gaan staan. Dan wil je gewoon snel iets lekkers op tafel kunnen toveren. Met dit gerecht kan dat. De rijst koken neemt de meeste tijd in beslag en het meeste werk wordt door de staafmixer gedaan.
Dit recept is niet (helemaal) van mezelf. De geweldige Jamie Oliver heeft er ook aan bijgedragen. Een beetje. Boel. Oké, het is eigenlijk zijn recept. Met een paar kleine aanpassingen mijnerzijds. Dat vindt Jamie vast niet erg.
Dit gerecht is een variant op een recept van de geweldige Sabrina Ghayour. Haar kookboek 'Feasts' is een heerlijke verzameling van Midden-Oosterse maaltijden. Sabrina (ik denk dat ik Sabrina mag zeggen) gebruikte garnalen voor dit gerecht. Ik heb voor zalm gekozen. Ook lekker. En ik had geen garnalen. Wel cherrytomaatjes, dus die mochten er van mij ook bij. Als persoonlijke touch. Ik ga er maar van uit dat mevrouw Ghayour dat wel kan waarderen.
Zoals eerder gezegd kook ik het liefst op gevoel. Ik kijk wat ik op voorraad heb en bedenk wat ik daarmee kan maken. Zelfs tijdens het koken kunnen die ideeën nog worden bijgesteld. Zo ook bij dit gerechtje. Ik was van plan om een spinaziesaus voor over de pasta te maken en deze te serveren met een moot gegrilde zalm. De spinazie belandde uiteindelijk samen met de zalm in de oven en voor de pasta maakte ik een soort witte wijnsaus met ansjovis. Super lekker!
Ik ben geen vleeseter. Wel geweest vroeger (als kind kon ik wel een heel varken op), maar op de één of andere manier heb ik daar steeds minder behoefte aan. Beter voor de diertjes, beter voor het milieu en beter voor mij. Ik denk dat er bij ons maximaal twee keer per week vlees op tafel staat. Wat spekjes/ gehakt door een gerecht of een stukje kip. Nooit veel (de tijd van hele varkens is voorbij) en altijd biologisch. Deze gekruide kip is heerlijk in combinatie met een lekkere salade, gegrilde groenten of rijst (zie onderstaande link). En doordat je de kip voor het bakken bewerkt met een deegroller, lijkt ie veel groter (en heb je er minder van nodig).
