Dit recept is niet (helemaal) van mezelf. De geweldige Jamie Oliver heeft er ook aan bijgedragen. Een beetje. Boel. Oké, het is eigenlijk zijn recept. Met een paar kleine aanpassingen mijnerzijds. Dat vindt Jamie vast niet erg. 

Dit gerecht is een variant op een recept van de geweldige Sabrina Ghayour. Haar kookboek 'Feasts' is een heerlijke verzameling van Midden-Oosterse maaltijden. Sabrina (ik denk dat ik Sabrina mag zeggen) gebruikte garnalen voor dit gerecht. Ik heb voor zalm gekozen. Ook lekker. En ik had geen garnalen. Wel cherrytomaatjes, dus die mochten er van mij ook bij. Als persoonlijke touch. Ik ga er maar van uit dat mevrouw Ghayour dat wel kan waarderen. 

Zoals eerder gezegd kook ik het liefst op gevoel. Ik kijk wat ik op voorraad heb en bedenk wat ik daarmee kan maken. Zelfs tijdens het koken kunnen die ideeën nog worden bijgesteld. Zo ook bij dit gerechtje. Ik was van plan om een spinaziesaus voor over de pasta te maken en deze te serveren met een moot gegrilde zalm. De spinazie belandde uiteindelijk samen met de zalm in de oven en voor de pasta maakte ik een soort witte wijnsaus met ansjovis. Super lekker!

Ik ben geen vleeseter. Wel geweest vroeger (als kind kon ik wel een heel varken op), maar op de één of andere manier heb ik daar steeds minder behoefte aan. Beter voor de diertjes, beter voor het milieu en beter voor mij. Ik denk dat er bij ons maximaal twee keer per week vlees op tafel staat. Wat spekjes/ gehakt door een gerecht of een stukje kip. Nooit veel (de tijd van hele varkens is voorbij) en altijd biologisch. Deze gekruide kip is heerlijk in combinatie met een lekkere salade, gegrilde groenten of rijst (zie onderstaande link). En doordat je de kip voor het bakken bewerkt met een deegroller, lijkt ie veel groter (en heb je er minder van nodig).

Ter voorbereiding op onze vakantie naar Sri Lanka, stond er hier vanavond een Sri Lankaanse (Lankanese? Lankiaanse?) curry met aubergine op het menu. Super lekker met naanbrood. Of met kipspiesjes (dat laatste werd geopperd door de carnivoor hier in huis, maar die had dus ff pech vanavond). Het receptje is overigens niet van mezelf hoor. Het was meer een gevalletje 'van internet geplukt' en zeker voor herhaling vatbaar. En dan maak ik er een lekkere salade bij. Die eten ze vast ook in Sri Lanka. En kipspiesjes. Is vriendlief ook weer tevreden gesteld. 

Ik ben dol op paprika. Mijn wederhelft kan deze rode rakkers (of de geel/ groene varianten, maar dat bekt minder lekker) helaas niet zo waarderen. Toch moet hij er af en toe aan geloven. Omdat ik ze wel lekker vind. En ik ben de baas. Ehm...en ik kook bedoel ik natuurlijk. Deze exemplaren heb ik gevuld met gehakt, maïs en Mexicaanse kruiden. Ik vond ze heerlijk. Vriendlief ook. Echt. Ik zweer het. Oké, hij heeft de vulling eruit gegeten. Maar die vond ie dan ook echt erg lekker. 

Je kunt mij 's nachts wakker maken voor een bord spaghetti bolognese. Italianen laten de saus uren op een laag pitje pruttelen, maar daar neem ik nooit de tijd voor. Deze snelle versie is ook heerlijk. Vind ik.Ik heb ook een vegetarische variant op de site staan (zie link).

Hoewel ik zelf nog nooit ook maar een beetje in de buurt van Marokko ben geweest (dit staat wel heel hoog op mijn wishlist), ben ik dol op de smaken uit deze keuken....Vandaag een lekkere couscous met vegetarische balletjes in tomatensaus. Het gebruik van komijn, munt, paprikapoeder en de Ras el Hanout (=kruidenmengsel te koop bij de toko, de Marokkaanse supermarkt of op de markt) geeft die heerlijke Marokkaanse touch aan dit gerecht. 

Asperges...ik kan er geen genoeg van krijgen. Gegrild op de barbecue, verwerkt in een soepje of zoals in dit receptje op de klassieke manier met ham, ei en een botersausje. 

Hoewel ik (dat lijkt me duidelijk) het heerlijk vind om lekker lang te kokkerellen, vind ook ik het wel eens fijn om gewoon lekker snel aan tafel te kunnen. En nee, dan heb ik het niet over de afhaalchinees of bezorgbeer...gewoon een lekkere gezonde maaltijd die binnen een kwartier op tafel staat. En dat voor nog geen €2,- per persoon. Gezond eten hoeft echt niet altijd duur te zijn! 

Waar ik vroeger een enorme liefhebber was van een goede biefstuk of een lekker karbonaadje, eet ik tegenwoordig hooguit twee keer per week vlees. In eerste instantie was dit niet eens een heel bewuste keus. Ik had gewoon steeds minder behoefte aan vlees. Thuis stuitte ik hiermee nog wel op enige weerstand. "Ben je niet iets vergeten?" vroeg mijn wederhelft me in het begin van onze relatie regelmatig. Het bleek vooral de structuur van vlees te zijn die hij miste. Dat probleem was makkelijk op te lossen door het gebruik van vleesvervangers. De producten van de vegetarische slager* zijn hier favoriet. Inmiddels hoeven die vervangende vleesproducten niet meer per se. Ook zonder is mijn lover heel content met dat wat ik hem voorschotel. En dat is 'm geraden! 

Tijdens een kookworkshop in Chiang Mai (in het noorden van Thailand), leerde ik dat Thais koken eigenlijk helemaal zo ingewikkeld niet is. Het draait allemaal om de juiste balans tussen zoet, zuur, zout en pittig. Vissaus, chilipeper, Kaffir-limoenblad, gember, citroengras, limoen, koriander en kokosmelk heb ik eigenlijk altijd op voorraad. Met wat verse groenten en vis tover je daarmee makkelijk een Thaise maaltijd op tafel.