Gerechtjes om te combineren met een stukje vis of vlees. De perfecte aardappelpuree, frietjes van zoete aardappel, gegrilde groenten of een lekkere saus. Maar ook heerlijke salades voor op brood of bij de borrel.
Zeg je Pasen, dat zeg je eieren. Zeg je eieren, dan zeg je eiersalade en zeg je eiersalade, dan zeg je mayonaise. Ik zou in principe het hele leven wel kunnen linken aan mayonaise. Van die lekkere vette Zaanse of gewoon zelfgemaakt. Ja, ik zeg 'gewoon', want mayonaise is dus echt super makkelijk om zelf te maken. Deze eiersalade ook trouwens. En dan is het cirkeltje weer rond.
Mayonaise = leven. Meer tekst is wat mij betreft niet nodig, maar voor wie nog overtuigd moet worden....geen patat (of andere vette snacks) zonder klodder mayonaise, broodjes gezond zijn veel lekkerder (en maar iets minder gezond) met mayo en van een flinke lik met de vinger door een pot mayonaise is nog nooit iemand ongelukkig geworden. Oké, voor de houdbaarheidsduur van de overgebleven mayonaise kun je beter een lepel pakken, maar jullie snappen het idee. En het mooie is, zelf mayonaise maken is dus helemaal niet moeilijk! Ook heerlijk met wat knoflook of dragon er doorheen.
Ik kan hier heel kort over zijn, deze in de oven geroosterde venkel is super lekker en super makkelijk. Een heerlijk gerechtje voor bij een lekker stukje vlees of vis. Ik serveerde ze samen met mijn tijmaardappeltjes bij een verrukkelijke dorade (bereid in zoutkorst). Een waar feestmaal!
Het risico lopend dat mijn moeder flauwvalt bij het zien van dit recept (en mijn lovende woorden erover), heb ik me hier toch een lekker recept met spruitjes voor jullie! Want ja, ik was zo'n kind dat geen spruitjes lustte. Maar dan ook echt niet. Ik kreeg ze niet weg, hoe zeer mijn ouders ook met mij onderhandelden (je hoeft er maar 3) en mij lekkere toetjes beloofden. Vanaf het moment dat ik mijn ouderlijk huis inruilde voor een studentenkamer en de daarbij behorende ongezonde levensstijl heb ik nooit meer een spruitje aangeraakt. En dat zat me toch niet helemaal lekker. Als foodie zijnde. Geïnspireerd door Nigella (DE Nigella) en Jamie (wie?) is dit recept met geroosterde aardappel, spruitjes, zongedroogde tomaatjes en heel veel knoflook ontstaan. En dat is me toch een topper!
Niet sippen, lekker dippen! Met naan bijvoorbeeld, of met verschillende stukken (harde) groente. Deze saus is ook heerlijk in combinatie met mijn vegetarische rode koolburgers en appel-uienchutney.
Wanneer ik nieuwe recepten bedenk, probeer ik me altijd voor te stellen welke smaken daar goed bij zouden passen. Toen ik onlangs op het idee kwam om een rode koolburger (ja echt) te maken, moest ik daarbij natuurlijk direct aan appeltjes denken. Ik heb deze klassieke combinatie een Midden-Oosterse twist gegeven door het gebruik van kruiden en specerijen uit die regio. Ik at de chutney dus bij de eerdergenoemde vegetarische rode koolburgers, maar hij zou ook uitstekend passen op een kaasplankje.
Ik vond broccoli vroeger niet te vr..... Dit kwam waarschijnlijk omdat ik deze groente alleen maar kende als een tot snot gekookte smakeloze groene smurrie voor bij de aardappels (sorry mam). Inmiddels weet ik (en mijn moeder gelukkig ook) dat het groene broertje van de bloemkool het best tot zijn recht komt wanneer hij heldergroen en nog een beetje knapperig is. Heerlijk als lauwwarme salade, verwerkt in een hartige taart, gepureerd tot een lekker soepje of zoals in dit recept in de oven gegrild als 'steaks'. Daar komt geen steak aan te pas, maar het schijnt tegenwoordig heel hip te zijn om je gegrilde groenten als 'steak' te bestempelen. Dus dat doen we dan maar (al trapt die carnivoor bij mij thuis daar natuurlijk never-nooit-niet in).
Als kind hield ik niet zo van bloemkool. Dat maakte ook niet uit, want ik wist mijn moeder er altijd van te overtuigen dat ik keurig opgeschept had (viel toch niet op tussen die bleke aardappels). Ik heb sinds kort ontdekt dat ik geroosterde bloemkool wel heel lekker vind. Deze versie met tijm en gepofte knoflook doet het ook heel goed wanneer je gasten krijgt.
Als kind was ik dol op aardappelpuree. En dan heb ik het niet over de zelfgemaakte variant van mijn moeder. Nope, ik was bijna verslaafd aan van die kleffe instant puree uit zo'n zakje. Waar je alleen nog maar water aan toe hoefde te voegen. Dat at ik dan wanneer ik uit school kwam. Omdat ik geen chips mocht. Ik spoorde niet helemaal als kind, denk ik.Inmiddels weet ik wel beter en gaat er wat mij betreft niets boven verse aardappelpuree met een beetje melk en roomboter erdoor. Deze puree is nèt ff anders met pastinaak, tijm en kaas. Super lekker! Ik vraag me af of ze deze ook in poedervorm verkopen. Een gat in de markt, lijkt mij.
Er komt weinig koken aan te pas, maar ik wil jullie het recept voor een goede kruidenboter toch niet onthouden. Al is het alleen maar om ervoor te zorgen dat niemand meer die meuk van de supermarkt gaat kopen. Want die lijkt nergens op. En al helemaal niet op kruidenboter. Deze variant is lekker fris door de sinaasappel. Weer eens wat anders.
Zelfgemaakte guacamole is niet te vergelijken met zijn kant-en-klare broer van de supermarkt en het lijkt me duidelijk dat de verse variant vele malen lekkerder is. Deze Mexicaanse dip op basis van avocado, is super makkelijk om zelf te maken. Ik zou dus eigenlijk niet weten waarom er überhaupt mensen zijn die de grauwgrijze drab uit een potje verkiezen boven the real deal, maar dat terzijde.In navolging van enkele van mijn collegabloggers die hun posts altijd vergezellen met ontzettend interessante verhandelingen over allerhande food-gerelateerde onderwerpen, heb ik wat interessante weetjes over deze groene rakkers opgezocht. Het woord avocado komt dus van de Azteken. Zij noemden het ahuacatl, wat letterlijk testikel betekent (eet u smakelijk). In de jaren vijftig deden ze onder de naam 'alligator peren' hun intrede in Amerika. Tot zover mijn spreekbeurt over avocado's (niet te verwarren met een advocado, want dat is.... gewoon niet goed). Maar goed, ik dwaal af...hierbij het recept voor 'mijn guacamole'. Lekker om wat stukjes platbrood, tortillachips of (mocht je in een gezonde bui zijn) groente in te dippen.
Als kind hield ik niet zo van bloemkool. Dat maakte ook niet uit, want ik wist mijn moeder er altijd van te overtuigen dat ik keurig opgeschept had (viel toch niet op tussen die bleke aardappels). Ik heb sinds kort ontdekt dat ik geroosterde bloemkool wel heel lekker vind. Ik had 'm echter nog niet eerder in z'n geheel bereid, maar dat ga ik zeker vaker doen. Ik kreeg er een beetje een kalkoen-uit-de-oven-gevoel bij. Echt een pronkstuk voor op de (kerst)tafel.
